در واقع جهت مدیریت لحظه ای هزینه ها می توانیم هر تولید را یک پروژه در نظر بگیریم و یک حساب کل به نام پروژه های در جریان ساخت (زیر مجموعه گروه دارائی‌های جاری یا غیر جاری) تعریف می کنیم و زیر مجموعه آن پروژه ها و ریز فازهای تکمیل آنها را در سطوح پایین تر حسابداری ایجاد می کنیم. حال در چند مرحله هزینه های مورد نظرمان را  منتقل می کنیم:

مراحل انتقال هزینه به پروژه در جریان ساخت:

۱- ثبت هزینه های مستقیم پروژه (مثال : خرید زمین و قراردادهای مرتبط)

۲- کالاهای مصرفی در هر مرحله را با خروج کالا (در سیستم انبار)به حساب پروژه در جریان ساخت خارج می کنیم (جذب مواد و مصالح مصرفی در پروژه)

۳- تسهیم هزینه های غیر مستقیم و جذب آن در بهای تمام شده پروژه در جریان ساخت (جذب هزینه ها در زمانهای مشخص)

۴- هزینه حقوق و دستمزد پرسنل مستقر در پروژه (تسهیم هزینه حقوق مهندسین و کارگران)

۵- صدور سند استهلاک به تفکیک پروژه و جذب سهم استهلاک ماشین آلات مستقر در پروژه (جذب هزینه استهلاک خودروها و ماشین آلات) در نهایت مانده این حسابها در هر فاز یا پروژه، به عدد بهای تمام شده آن فاز و پروژه منجر خواهد شد.

می توانیم حسابهای مربوط به پروژه را در لایه حسابهای شناور تعریف کنیم و تمامی حسابهای موقت (درآمد و هزینه) مرتبط با پروژه را به این حساب شناور وصل کنیم، در این حالت، این حسابهای شناور، بهای تمام شده پروژه را به صورت لحظه ای به ما گزارش می دهد. همچنین باید در پایان دوره مالی براساس اعداد مانده در این حساب تفصیلی، جذب هزینه ها به پروژه در جریان ساخت را انجام دهیم.

اگر جذب هزینه به حساب پروژه در جریان ساخت انجام نشود که باعث می گردد تمامی هزینه هایی که برای انجام یک پروژه شده در سود و زیان شرکت به صورت غیر واقعی شرکت کند. (در سالهای انجام پروژه شرکت زیان‌ده و در سال اتمام و ارزیابی پروژه سودده خواهد بود) لایه حساب‌های شناور تعریف کنیم و تمامی حسابهای موقت (درآمد و هزینه) مرتبط با پروژه را به این حساب شناور وصل کنیم، در این حالت، این حسابهای شناور، بهای تمام شده پروژه را به صورت لحظه ای به ما گزارش می دهد.